Publicacións

Mostrando publicacións desta data: Xuño, 2009

Santiago Marítimo por J. Méndez

Imaxe
Santiago de Compostela é arte en si mesma, arte dende o seu nacemento como vila, como lugar santo, como meta de peregrinación. É arte dende o momento en que se levanta a primeira igrexa, o xermolo da gran catedral que foi medrando co paso dos séculos, igrexa e catedral que se fundamentan nun mito. Pragmatismo arquitectónico, austero no medievo e exultante no barroco, como expresión artística para acoller as almas dos homes e mulleres que durante séculos seguiron un impulso místico, máxico, de aprendizaxe, espiritual sempre. Todas esas almas encontraban e encontran no Camiño algo que buscaban e buscan, e descubren en Compostela a expresión arquitectónica da arte, a expresión espiritual da arte, a expresión relixiosa da arte. Grazas a eles, aos peregrinos, Compostela medra cada minuto facéndose máis cosmopolita, máis única, incrementando o seu mito. Agora é o Mito o que se apoia na arte. O peregrino ve, sinte, máxia en Compostela. Ve, sinte, unha realidade transformada polas emocións do

Ángela Becerra y Ella

Imaxe
Hace unos días me leí la novela “ Ella, que todo lo tuvo ”, con la que la escritora Ángela Becerra ganó el Premio Iberoamericano de Narrativa Planeta – Casa América 2009 que en esta edición se falló en México D.F. “Ella, que todo lo tuvo” tiene poco que ver con las novelas anteriores de Ángela Becerra. Hasta ahora, sus obras anteriores, De los amores negados (2003), El penúltimo sueño (2005) y Lo que le falta al tiempo (2007), encajaban bien en lo que alguien bautizó como “idealismo mágico”, una nueva etiqueta para una nueva interpretación de la expresividad de los sentimientos con ese toque tan peculiar que tienen algunos escritores latinoamericanos, recordemos que Ángela Becerra nació en Cali, se crió y vivió muchos años en su Colombia natal, sumado a un idealismo utópico y proselitista en lo relativo a las relaciones humanas y a la concepción de la sociedad, del mundo. Sus personajes anteriores eran claros, nítidos, definidos, con sus esperanzas y desesperanzas, con sus anhelos, su

"Atlánticos" en Barcelona

Imaxe
Desde ayer, Francés expone en Barcelona . Lo hace en la Galería Tuset , situada en Muntaner 187, bis. Se trata de una exposición compartida con otros dos artistas reunidos bajo el epígrafe “ Atlánticos ”. Y es que sus compañeros de aventura son el compostelano Alonso Sucasas (sobrino de Alfonso) y Emilio Almoguera, guadalajareño afincaado en las Islas Canarias. José Francisco López Noya “Francés” presenta en esta ocasión una serie de obras fieles a su idea minimalista, trabajadas en hierro, acero inoxidable, pizarras y madera. Hace unos meses sus piezas estuvieron en Zaragoza, coincidiendo con la Expo del Agua, y este verano, hasta septiembre, lleva el frescor atlántico al sofocante Mediterráneo de la ciudad Condal. De momento, la inauguración, que tuvo lugar ayer, fue todo un éxito.

El aprendiz de escritor

Imaxe
El 23 de abril, el controvertido escritor Juan Marsé pronunció un memorable discurso literario y vital como aceptación del Premio Cervantes que le había sido concedido. Hasta la fecha, Marsé era para mí el autor de “ Últimas tardes con Teresa ” o “ La muchacha de las bragas de oro ”, con la que ganó el Premio Planeta en 1978. Obviamente tiene otros libros maravillosos, pero los que más me han marcado han sido esos dos, en los que demuestra que es un escritor de pueblo, del pueblo y para el pueblo, que logra y logró hacer de lo particular algo universal, con una sencillez en el lenguaje que lo aproxima a los lectores haciendo su obra algo imprescindible para cualquier lector que se precie. Durante el discurso se refirió a si mismo como " el aprendiz de escritor ". Lo dijo porque Cervantes era testigo, un testigo que empequeñecería a cualquiera, al igual que los otros escritores que citó. No sabe que él nos empequeñece a los demás. Tal vez, su carácter indómito y aparentem

Antón Lamazares, "Domus Omnia"

Imaxe
Antón Lamazares volveu a casa. Trouxo desde Berlín unha morea de cadros que permanecerán colgados todo o verán na galería compostelá SCQ . Lamazares volveu a casa para expor a súa pintura realizada durante o ano 2008 no seu taller berlinés, pero tamén volveu á casa artisticamente. “ Domus Omnia ”, así se chama a colección, representa un retorno ó fogar máis íntimo, á terra, a esas aldeas de Lalín que conforman a súa paisaxe máis íntima, pero como el mesmo diría “á patria”, que con un verdor repleto de esperanza inunda desde o centro xeográfico toda Galicia, a patria que leva dentro. “Domus Omnia” reflicte positivismo, optimismo, frescura e forza amniótica, esa que profetiza nacemento ou renacemento. Toda a obra de Lamazares, colgada en SCQ de Santiago, é cor. Pero Antón é algo máis ca un artista, ca un dos dous ou tres que de verdade pasan do Padornelo, dos Pirineos ou de calquera outra fronteira xeográfica. É cemento, argamasa, tecido conxuntivo, cando quere e con quen quere, pero é.