Nin de mortos?
 |
Está triste Santo Andrés. Está triste
contemplando como a Santiago de Compostela chegan milleiros de turistas, e uns
cantos peregrinos. Está triste mirando como a praia de Augas Santas, coñecida
por todos como Praia das Catedrais, recibe milleiros e milleiros de turistas. Santo
Andrés de Teixido foi lugar importante de peregrinación, era dende o medievo,
un destino de visita obrigada porque, como todos sabían, vai de morto que
non foi de vivo, co que cada peregrino ía coa súa pedra no peto, pedra que
depositaba nos abundantes milladoiros que había na ruta nas proximidades
da aldea na que está situado o santuario.
Santo Andrés (de Teixido) está triste
porque na súa aldea apenas hai residentes, porque xa case ninguén recolle a herba
de namorar nin as polas de teixo, porque non hai que faga sanandresiños
con coas migas do pan. Porque cada vez son menos os que lembran as tradicións e
os que chegan so valoran os autorretratos feitos cos móbiles.
Porén, a Santiago de Compostela cada vez
son máis os turistas que chegan, ruidosos e pouco respectuosos, que molestan os
veciños e pintan nas pedras da cidade monumental, incluso na Praza do Obradoiro,
deixando toneladas de lixo por onde pasan estas hordas. Porén, na Praia das
Catedrais tamén fan pintadas ou rouban pedras dos arcobotantes naturais esculpidos
polo mar nos cantís.
Falar disto pode ser considerado turismofobia.
Non o é. Que ninguén busque escusas. O que importa é o turismo de calidade, non
o de pan para hoxe e fame para mañá.
Pero boa parte da sociedade perdeu o sentidiño, unha palabra moi pronunciada
nos últimos tempos por xente que descoñece o seu significado e a súa fondura.
Queremos turismo so
stible e bo, non o que consume nas tendas de todo a cen
e leva souvenirs feitos en China, come bocatas
feitos por eles e deixa lixo por todas partes.
Comentarios
Publicar un comentario