Quen te viu e que te ve

 

Durante a  primeira década do milenio e parte da segunda, varios programas de televisión e de radio, en Cuatro e na Cadena SER, chegaban a un público fiel, nunca maioritario pero si o suficiente como para manter en prime time os programas, ávido de experiencias inexplicables, percepcións extrasensoriais, fenomenoloxía ovni e historias que tiñan que ver con rituais e tradicións ancestrais, xa foran no territorio español ou en calquera parte do mundo, se eran rechamantes. E aí entrei eu. Autor, con Domelo, de Mitos,ritos y leyendas de Galicia, un best-seller do xénero, chamou a atención de Iker Jiménez e do seu equipo, aínda máis cando publiquei Cien cosas que hacer en Galicia, libro tamén exitoso.

Fun varias veces ao plató da Nave do misterio, participei de varias reportaxes  e, vía telefónica, tamén no programa radiofónico. Sempre fun tratado con esmero, con xenerosidade e ben acollido. Sempre falei de tradicións galegas, de rituais ou de lugares con historia; lembro particularmente as reportaxes en San Pedro de Rocas, na aldea maldita de Rianxo ou doutro sobre cruceiros en varios puntos de Galicia e no plató. Paseino ben porque falaba do que tiña estudiado, a tradición galega. Iker Jiménez non esgotou parabéns aos meus libros, mostrándoos en directo aos espectadores, algo que lle agradecín sempre e sigo agradecendo.

A deriva de moitos medios de comunicación, sobre todo televisións, na procura dos cada vez menos espectadores, fai perder o rumbo que todo medio xornalístico debería seguir permanentemente: informar, entreter e instruír. Mais, as ganas de recuperar espectadores seguindo os pasos dos charlatáns que teñen audiencias millonarias nas redes, a base de mentiras, intencionadas case sempre, de noticias falsas, de provocación, crean esperpentos e levan ao desastre. E os programas actuais de Iker Jiménez, dos últimos tempos, por desgraza, van por aí. Unha mágoa. E algo moi preocupante.