Xornada de reflexión en Normandía

Lápida dun soldado de 17 anos e dun criminal de guerra
Cemiterio alemán de La Cambe, Normandía ©pemón bouzas

O pasado día seis de xuño conmemorouse o oitenta aniversario do desembarco das tropas alidadas nas praias de Normandía. Fito histórico que determina o principio da fin do terror nazi en Europa. O comezo da derrota do fascismo. A morte, a desolación, o exterminio son sinónimos e consecuencias dunha ideoloxía que asolou Europa tinguíndoa de vermello pola sangue derramada. Porén, debemos lembrar que so o seis de xuño de 1944 morreron nas praias normandas 30.000 soldados aliados, homes, e algunhas mulleres, que deron as súas vidas pola liberdade e pola democracia, valores de Europa que están en xogo estes días, ameazados polos que se aproveitan dos valores democráticos para acadar o poder nas institucións para únicamente quitarlle ese poder aos cidadáns, instalándose como dictadores supremos e supremacistas; os que borran do mapa calquera opinión contraria aos seus ditados, escribir ou expresarse en galego sería un exemplo do prohibido, se eles gobernaran. 

Cada ano son menos os veteranos sobreviventes daquel fito heroico e histórico homenaxeados nas conmemoracións do Desembarco. Sempre houbo visitantes acompañando os seus maiores aos lugares conmemorativos, cemiterios, monumentos, as propias praias do desembarco... onde era doado ver excombatentes, mutilados de guerra ou non, acompañados por fillos e netos, lembrando aqueles días tráxicos que viviron e sufriron, onde perderon amigos, compañeiros e una parte das súas vidas. 80 anos non son nada e, coa axuda da literatura, o cine ou as series de tv, tamén o turismo de masas deixouse caer por Normandía na procura dunha foto, ou de pisar ou ver un lugar histórico. Moitos visitan o cemiterio norteamericano situado a carón da praia de Omaha, tamén os cemiterios ingleses, canadianos, australianos... Son menos, ou moi poucos, os que visitan o desolado e desolador cemiterio alemán situado en La Cambe, onde comparten a gravidade da terra criminais exterminadores das SS xunto a soldados (?) de 16 ou 17 anos de idade. Un paseo, respetuoso, como cando se visita calquera outro camposanto ou memorial, da idea da barbarie do que fixeron en toda Europa, e do que lle fixeron aos seus propios rapaces alemáns, conducidos a unha morte segura por seguiren os líderes nazis abandeirados do fanatismo. 

Ilustro esta nota coa lápida do asasino criminal de guerra Adolf Diekman que ordenou a matanza de Oradour-sur-Glane, no centro de Francia, onde asasinou 643 persoas, dos que 207 eran nenas e nenos e 255 mulleres. Comparte terra e lápida con este criminal un neno de 17 anos, soldado granadeiro, arrostrado a unha guerra pola voráxine de fanatismo na que creéu toda Alemaña e que tan caro lles costou a eles e a todos os europeos. Non repitamos a historia, quizais desta volta non haxa ninguén que veña axudar.