Cartas de amor e vida: Toño

Amencer en San Roque, Viveiro

Era martes e O Galo d'Ouro estaba pechado. Toño levaba a súa guitarra na man como que leva un paraugas. Entramos nun portal da Rúa do Vilar e subimos esqueiras arriba ate a casa da súa moza. Alí está o tocata, alí están os discos, pon o que queiras -dixo namentres entraba nun cuarto con ela.

Non foi complicado. Sobre o cento de Lp's que alí había, un estaba pousado sobre todos eles. Paul Simon In Concert LIVE RHYMIN', co artista lucindo un traxe branco sobre o escenario do Budokan de Tokio. Con él estaban artistas como Los Incas quen, a partires da colaboración con Paul Simon pasaron a chamarse Urubamba, tal que o río que discorre entre as altas montañas andinas nas que se ergue o Machu Pichu. Esa versión de Duncan permanecerá sempre comigo asociada a Toño.

Couple in the next room
Bound to win a prize
They've been goin' at it all night long
Well I'm tryin' to get some sleep
But these motel walls are cheap
Lincoln duncan is my name
And here's my song, here's my song

...

Oh, oh, what a night
Oh what a garden of delight
Even now that sweet memory lingers
I was playin' my guitar
Lying underneath the stars

Just thankin' the lord for my fingers        

                                                                                                              For my fingers

Agora, sempre que penso en ti, Toño, miro as estrelas, como aquela vez en Viveiro, para seguir sorrindo contigo. E canto, como tantas veces Duncan ou El Condor Pasa.