Superheroes

 

Nunca me gustaron os superheroes, arquetipos de salvapatrias americanos. Porén, si que me gusta a novela gráfica española e europea. Pensemos nos superheroes da Marvel: Superman, Spiderman, Catwoman, Ironman, Wolverine, Capitán América..., todos eles salvan cidades, salvan o mundo, ante a inacción de gobernos e autoridades e a pasividade da sociedade  que nin pensa, nin actúa, nin se organiza, que se abandona ao que digan os que mandan, abono de populismos, fascismos e ditaduras.

Os superheroes son produtos de consumo para quen non quere pensar, para quen está moi cómodo non facendo nada, e así é a sociedade dos EEUU dende hai un século, cando que empezaron a aparecer os salvapatrias nos xornais e logo en cadernos independentes.

Pensemos, si miramos calquera película dos EEUU de calquera época  na que a policía ten que entrar nunha vivenda a enfrontarse cos malos, estes, coitadiños, sempre están mirando a televisión, sempre se lles ve, adultos “malotes” como son, mirando debuxos animados!!!

Que nos aportan aos europeos? Todo o negativo da súa sociedade, empezando polo individualismo, contrario ao traballo ou ao emprendemento en equipo propio das sociedades europeas. Miren a temática europea ou non americana: crónica social, historia, autobiográfica; con autores extraordinarios como Paco Roca, Agustina Guerrero, Riad Sattouf, Alfonso Zapico, Javier Martín... Con obras tan extraordinarias como “El abismo del olvido”, “Persépolis”, “El árabe del futuro”, “Hoy” ou a impresionante “La balada del Norte”.

Mentres  eu escribo isto, Europa segue coa cabeza agochada como un avestruz, Netanyahu continúa co seu xenocidio, Putin ameazando con guerra e Trump decidindo quen debe gobernar noutras partes do mundo, estes días centrado en Venezuela. Quizais o mundo do revés teña máis sentido, haberá que ver como remata “Stranger things”.