Un dos nosos

 

Á miña esquerda Fernández, Garrido, Pertierra e García

Titulo  esta recensión lembrando a película de Martin Scorsese  Goodfellas (Bos rapaces), traducida ao español como Uno de los nuestros, interpretada maxistralmente por Liotta, De Niro, Pesci, Lorraine Bracco ou Sorvino; película de mafiosos que reflicte de xeito impoluto e definitivo o sentido  de pertenza. E diso quero falar, de pertenza, de libros, de amigos e do humor como elemento inelutable.

Os amigos que ilustran a fotografía, gozamos dunha velada literaria en Barcelona no pasado mes de outubro; tratábase dunha cea na que se celebraba o libro, a industria editorial, con toda a purpurina posible e, tamén, coa profesionalidade e bo facer do enorme equipo da organización, equipo que sempre bota a casa pola ventá.

Durante a cea, azafatas e azafatos foron pasando por cada mesa cunha manchea de libros, de dous autores do selo organizador, para que cada un dos convidados, cada un de nós,  elixira con cal quedaba de agasallo.

Un dos presentes na miña mesa abriu un deses libros polo principio, dun autor coñecido,  e púxose a ler en voz alta, so para que o sentíramos na mesa, as dúas primeiras liñas da novela e, crendo que se trabucara, volveu reler; pero non, non se trabucara, simplemente a frase estaba mal construída e non tiña ningún sentido. Outro dos presentes abriu o libro ao chou, por calquera páxina, e leu unha frase que resultou tan patética que todos dixemos que o estaba inventando, comprobamos que non. O libro non era de humor, aínda así repetimos seis ou sete veces a operación de abrir o libro ao chou e sempre atopábamos con facilidade algunha frase de outro planeta. Insisto, o libro non era de humor, era unha “novela” da industria editorial dun autor coñecido por saír en programas de tv. Novela que o ano anterior fora lanzada con toda a forza editorial dos grandes autores, con presentación a prensa española en París. Pero o autor, cambiou de grupo de comunicación e, quizais, tampouco vendeu tanto como se agardaba. Xa non era un dos nosos.


Comentarios