Matar o xornalista

 

Fotograma de The Newsroom

Un xenocidio é un xenocidio, e punto. Mais, o feito de que en dous anos de xenocidio contra a poboación  de Gaza perpetrado polo exército israelí foran asasinados 200 xornalistas tamén é moi significativo. En Gaza e noutros puntos conflitivos do planeta son asasinados cada ano un número importante de xornalistas que so queren contar o que ven. En 2024 foron 68, incluídos 14 en Gaza.

Porén, nesta bitácora quero tamén salientar o feito da censura por parte de gobernos supostamente democráticos. As presións do goberno de Trump contra os medios de comunicación norteamericanos e os seus xornalistas están marcando a liña a seguir por países brandos (léase europeos) e polos que teñen á ultradereita condicionando os gobernos.

Mentres  se incrementa a presión sobre a prensa, medran os apoios a pseudomedios de comunicación financiados por particulares e por empresas con intereses políticos e económicos nada democráticos. Todos eles aproveitan as redes sociais para difundiren trolas permanentemente, mentiras que impregnan as mentes de xeracións non preocupadas por informarse correctamente, dando por boas as mentiras dos charlatáns e dos reaccionarios. Que haxa mentireiros reaccionarios é normal; que tanta xuventude crea nesas lerias é anormal e problema noso (sería doado culpar á sociedade, pero os culpables son, somos, os pais).

A prensa, está na UCI. Para coñecer bos exemplos dese cuarto poder recoméndolles dúas películas e unha serie de televisión dispoñibles nas plataformas de streaming . As películas  son Todos los hombres del presidente, sobre o caso Watergate con Redford e Hoffman baixo a dirección de Alan J. Pakula e o punto de vista da propiedade e da dirección de The Washington Post en The Post: Los archivos secretos del Pentágono, con Meryl Streep  e Tom Hanks dirixidos por Spielberg. A serie recomendada é The newsroom, con Jeff Daniels como protagonista. Todas imprescindibles.