Madrid, un espellismo. (NON Á GUERRA. Fora Rusos de Ucraína)
Os idiomas non son inimigos de ninguén. Quizais os ignorantes pensen o contrario, como tamén o pensan algunhas forzas políticas e algúns políticos de outras forzas. Hai xente que cre que se alguén se expresa en galego, éuscaro ou catalán o fai por militancia política, sen decatárense de que os idiomas de cada territorio do mundo entran en cada persoa coma o leite materno. Teño amigos galegos residentes en Madrid que seguen empregando o galego, quizais aínda con máis empeño, cando se encontran entre galegos ou cando se comunican cos da terra.
Porén, tamén coñezo outros galegos que ao
chegaren a Madrid, incluso a Barcelona, inmediatamente mudaron o seu rexistro
ao castelán, liberándose dalgún xeito da carga da súa lingua propia, á que non
aman. “E que tes que entender, co castelán chego a unha maior audiencia –xustifican”.
A vida levoume por moitos países do mundo e podo dicir que falei galego en
todos eles, até en Alaska e Australia atopei
con quen!! (por sinalar dous exemplos tan afastados da terra).
Escribo en galego, falo en galego e sinto en
galego. Quen me queira entender, pódeo facer con calquera das moitas aplicacións
de tradución que as novas tecnoloxías poñen o noso servizo. Ningún idioma é inimigo meu, cantos máis coñeza
mellor para min.
Sería extraordinariamente fermoso que os
políticos galegos falasen en galego na nosa terra e que, cando fosen
preguntados noutros idiomas fosen quen de saberen responder en castelán,
inglés, catalán, francés...
Comentarios
Publicar un comentario